ORIANA FALLACI. Chwila, w której umarłam. Monodram Ewy Błaszczyk. Fallaci, jedna z najbardziej wyrazistych i „słyszanych” dziennikarek swojej epoki, tłumaczyła zawsze, że pisze o wojnie, bo wojna odsłania w ludziach to, co jest prawdziwe. Obnaża ich piękno i brzydotę, tchórzostwo
ORIANA FALLACI. Chwila, w której umarłam. Monodram Ewy Błaszczyk. Fallaci, jedna z najbardziej wyrazistych i „słyszanych” dziennikarek swojej epoki, tłumaczyła zawsze, że pisze o wojnie, bo wojna odsłania w ludziach to, co jest prawdziwe. Obnaża ich piękno i brzydotę, tchórzostwo i odwagę. Mówiła, że rozumie ludzi lepiej w stanie wojny niż w czasie pokoju. Inspiracją dla monodramu były także osobiste fragmenty Listu do nienarodzonego dziecka. Bolesna rozmowa z kimś, kto nie istniał. Tym razem osobista wojna. Bohaterka opowiada o sobie „w chwili, w której umarła”, w momencie przejścia. O najtrudniejszych doświadczeniach opowiada nie tylko rewolucjonistka, ale także kobieta.
Dziękujemy Panu Krzysztofowi Miłoszowi za pomoc w przygotowaniu projekcji multimedialnej.
Podziękowania dla Polskiej Agencji Prasowej za udostępnienie zdjęć
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
TEKST | Remigiusz Grzela |
KONCEPCJA INSCENIZACYJNA | Zbigniew Brzoza |
REŻYSERIA ŚWIATŁA | Dariusz Zabiegałowski |
MUZYKA | Jacek Grudzień |
PROJEKCJE | Anna Zuzanna Błaszczyk |
INSPICJENTKA | Maria Lejman-Kasz |
KIEROWNIK PRODUKCJI | Justyna Pankiewicz |